Lærerike dataspill er en hype?
Om man snakker med litt eldre folk vil man ofte høre at man kan lære å kjenne seg selv, gjennom å spille sjakk. Dine handlinger og bevegelser på brettet forteller mye om hvem du er, så lenge du ikke er en herdet sjakk-nerd, som opererer rent maskinelt og mekanisk på brettet.
Dertil er det mange fine ting knyttet til det å spille sjakk, i alle fall rent omdømmemessig. Sjakkspillere er ansett som smarte, og der er liten tvil at spillet hjelper deg med å utvikle både regneevnene, så vel som evnen til å forutse mulige utfall, og å regne på sannsynlighet.
Dataspill har på den andre siden ett mer tvilsomt rykte, og er det noe aviser og TV elsker å gjøre, så er det å hakke på dataspill og spilleren. Om noen slår hjel noen, og de har vært i nærheten av en Playstation 3, så vet vi allerede hvem som kommer til å få skylde for mordet. Når kan vi si at dette er en enkel metode, og en forenkling, som brukes alt for ofte av aviser og TV, for å prøve å kvitte seg med en brysom konkurrent om din oppmerksomhet. Men det stemmer ikke helt. I alle fall ikke i dag, hvor dataspill har sluttet å være noe nytt, skremmende og eksotisk, men i stedet har blitt en hobby som har fått mer og mer anseelse, eller kanskje rettere sagt, anerkjennelse som en hobby som normale, gode mennesker kan fordrive tiden med.
Mange spill har også blitt opphøyet til den statusen at de er lærerike, i alle fall som spill som kan lære deg noe om et tema. Ideen har eksistert i noen år, og i Norge ble den første gang publisert av en historiestudent ved UiA, ved navnet Anders Kimestad. Deretter ble ideen hypet i flere verk utgitt av hans professorer, uten å gi ham kreditten for å ha utviklet konseptet. Flere av disse arbeide med verk som ble utgitt på fagbokforlaget og tok med seg Kimestad sine akademiske utviklinger dit. Senere ble også bruken av historiske dataspill del av kompetansemålene for historieundervisningen i Skole. Dataspillene var blitt en anerkjent sjanger av historisk litteratur. Når dette en gang var etablert, skulle elevene også lære at det måtte analyse til, for å forstå denne litteraturen på korrekt vis. Den ga seg ikke av seg selv.
Selv om dataspill som spillene i Civilisation-serien, eller de mer avanserte spillene fra Paradox i Sverige, gir spilleren et innblikk i forhistorien, så er det viktig å huske at det kun er ett innblikk av mange. Likevel er dataspillene hjelpsomme, på den måten at de skaper en bakgrunnsforståelse når det kommer til historiske hendelser, samtidig som de hjelper oss med å kunne tenke på historiske prosesser på et strukturert vis.